قالب گیری ارتودنسی دو بار در حین درمان ارتودنسی گرفته می شود. بار اول قبل از شروع درمان است و از آن برای برنامه ریزی و طراحی برنامه درمانی استفاده می شود. بار دوم پس از برداشتن بریس های ثابت و یا اتمام درمان است و از آن برای ساخت نگهدارنده استفاده می شود. هر دوی این مراحل بسیار ضروری هستند و اطلاعات جمع آوری شده می توانند بسیار مفید واقع شوند. برای آشنایی بیشتر تا انتهای مقاله با مجله ارتودنتیست همراه باشید.
✍دسترسی سریع
Toggleدر مجموعه گیری یا قالب گیری ارتودنسی از دندان ها و فک های بالا و پایین یک قالب تهیه می شود. این مجموعه به متخصصین ارتودنسی کمک می کند تا بتوانند موقعیت فعلی دندان ها را به طور دقیق ارزیابی کنند. سپس برای حرکت دندان ها و نحوه حرکت آنها برای قرار گیری در موقعیت جدید برنامه ریزی کنند.
در اغلب افرادی که این عمل را انجام داده اند تهوع وجود نداشته است، اما اگر شما احساس می کنید دچار تهوع خواهید شد از نکات زیر استفاده کنید.
این یک مرحله مورد نیاز در کار درمان ارتودنسی است و به منظور بدست آوردن اطلاعات زیر انجام می شود.
آنها عبارتند از:
رایج ترین موادی که برای این قالب ها بکار برده می شود «آلژینات» است. آلژینات یک ترکیب پودری است که از جلبک دریایی یا کلپ گرفته می شود و پس از اضافه کردن آب یک ماده خمیری از آن بدست می آید.
این ماده خمیری تنها بعد از 60 ثانیه سفت می شود. برای اینکه طعم این خمیر خوشایند باشد موادی به آن اضافه می کنند. موادی که در قالب گیری ارتودنسی وجود دارد اغلب مبتنی بر سیلیکون است و در حدود 2 تا 5 دقیقه زمان می خواهد تا قالب دندان ها را به خود بگیرد. پس از گذشت این زمان قالب کاملا سفت می شود.
مواد قالب گیری عبارتند از:
پس از تهیه خمیر قالب گیری، متخصص ارتودنسی آن را در یک قالب پلاستیکی قرار می دهد. سپس این قالب را در دهان شما قرار می دهد تا شکل دندان ها به صورت برعکس روی قالب بیفتد.
بله،
امروزه یکی از پیشرفت هایی که در ارتودنسی صورت گرفته است قالب گیری دیجیتالی یا سه بعدی است. در این روش، قالب گیری با پرینتر سه بعدی صورت می گیرد و به جای استفاده از آلژینات از دوربین و پرینتر کمک گرفته می شود. برای این کار باید از قسمت مخصوصی از دوربین استفاده کرد و نحوه گاز گرفتن و جویدن را فیلمبرداری کرد. همچنین از وضعیت دهانی و لب ها و دندان های فرد اسکن هایی تهیه می شود.
در مرحله آخر متخصص ارتودنسی عکس ها را مطالعه و بررسی می کند و برای تهیه قالب های دندانی آنرا در اختیار لابراتوار قرار می دهد.
همانطور که قبلا گفته شد بعد از برداشتن بریس های ثابت لازم است که بار دیگر از دندان ها قالب گیری شود.
این به این دلیل است که حالا دندان های شما صاف شده اند و قالب قبلی دیگر نمی تواند کاربردی داشته باشد.
در این زمان شما به یک نگهدارنده دندان نیاز دارید تا دندان ها را در موقعیت جدید نگه دارد و اجازه ندهد که حرکت داشته باشند.
اغلب کاربران ارتودنسی ثابت در حدود 18 تا 24 ماه بریس ها را در دهان خود نگه داشته اند. اکنون که زمان باز کردن بریس ها رسیده است ممکن است بسیار هیجان زده باشند. آنها منتظر دیدن لبخند بهتر خود هستند و می دانند که مرحله بعدی درمان نگه داشتن دندان ها در موقعیت جدید است.
نگه دارنده های دندانی این کار را برای آنها انجام می دهند. اما بهتر است بدانید که اگر حتی یک ماه از ریتینرها استفاده نشود دندان ها دوباره کج می شوند. اما اگر نگه دارنده ها دقیقا مطابق توصیه متخصص ارتودنسی بکار برده شوند ممکن است تا چندین دهه دندان ها کج یا ناهماهنگ نشوند و از زیبایی لبخند کاسته نشود.
برخی از نگهدارنده ها از پلاستیک نازک و محکمی تهیه می شوند. این نگهدارنده ها نه تنها باعث تثبیت دندان ها در موقعیت جدید می شوند بلکه از دندان های شما در هنگام ورزش تماسی نیز محافظت می کنند.
خبر خوب اینکه نیازی نیست نگهدارنده ها هر دو هفته یک بار تعویض شوند، زیرا اکنون موقعیت دندان های شما ثابت شده است. بنابراین می توان از ریتینرها برای مدت طولانی استفاده کرد. برخی از آن ها ممکن است به مدت یک سال دوام داشته باشند.
قالب گیری ارتودنسی یک راه مطمئن برای طرح درمان و ساختن نگه دارنده های دندانی است. بدون آنها ممکن است نتوانیم شکل دندان ها را به درستی طراحی کرد. بنابراین به متخصص ارتودنسی خود اعتماد کنید و اجازه دهید این بخش از درمان هم با همکاری شما با موفقیت انجام شود.
شما منتظر بدست آوردن یک لبخند زیبا هستید بنابراین توصیه های متخصص خود را دنبال کنید. همچنین اگر هر سوالی درباره آماده سازی برای بریس دارید از تیم ارتودنسی ما بپرسید، آنها بسیار خوش برخورد هستند و هر سوالی را با مهربانی پاسخ می دهند.